Sery korycińskie rodziny Bielców

Korycin, Suchowola i Janów - to trzy gminy województwa podlaskiego, w których według zapisu w unijnej specyfikacji "Sera Korycińskiego Swojskiego" mającego od 2011 r. tzw. Chronione Oznaczenie Geograficzne (żółto-granatowy okrąg z nazwą oznaczenia) - są produkowane tradycyjne sery. 

 - W naszej rodzinie są od zawsze - twierdzi Marcin Bielec, który wraz z żoną Agnieszką w rodzinnej wsi Aulakowszczyzna (gm. Korycin) produkuje tradycyjny ser z krowiego mleka. - Na tej ziemi sery robi się od prawie 200 lat i wszystko nadal ręcznie - podkreśla w filmie sporządzonym na potrzeby konkursu "Podlaska Marka", do którego miana sery rodziny Bielec były nominowane  w 2017 r. I choć zaszczytnego tytułu wówczas nie zdobyły, są laureatami wielu innych laurów, m.in. zyskały Medal Targów Poznańskich Smaki Regionów Polagra w 2015 roku. W tym także roku sery z Aulakowszczyzny były wymaganym składnikiem podczas prestiżowego konkursu kulinarnego tj. Kulinarnego Pucharu Polski.

Sery państwa Bielec zdobyły też I miejsce w konkursie na najtrudniejszym, bo korycińskim terenie, czyli podczas X Święta Sera w Korycinie (w roku 2013) i zostały uznane za Najsmaczniejszy Ser Koryciński. Podczas tego święta specjalne jury badało też liczbę dziurek w serach zgłoszonych do konkursu "Skąd te dziurki w serze?".  W tej konkurencji sery Bielców również osiągneły spektakularny sukces i zdobyły I miejsce z liczbą 183 dziur w jednym plastrze! Jedną z ważniejszych nagród jest także wygrana w XVIII edycji Naszego Kulinarnego Dziedzictwa w 2018 r. w Augustowie - za ser zagrodowy.  

Gospodarstwo państwa Bielców to firma rodzinna bazująca nie tylko na tradycyjnych recepturach i doświadczeniu, ale także na pracy własnych rąk. - Po pierwsze nie ma u nas maszyn, większość rzeczy robimy ręcznie, bo to od rąk serowarki, jej serca, zaangażowania zależy smak sera - opowiada Marcin Bielec. - I od dobrej jakości mleka niepasteryzowanego - podkreśla.

Na jeden ser o wadze ok. 1 kg potrzeba ok. 10 litrów mleka. Specyfiką sera korycińskiego jest to, że mleko od udoju nie może być przetrzymywanie dłużej niż cztery godziny. Do podgrzanego odpowiednio mleka dodaje się podpuszczkę (dawniej był to proszek z wyszuszonych, cielęcych żołądków) i podgrzewając czeka na pierwsze ziarna sera (tzw. skrzep). Następnie przelewa do formy, odciskuje z serwatki i w zależności od smaku, czy zamówienia klienta dodaje się sól (wówczas mamy ser swojski naturalny), albo przyprawy: czosnek, czarnuszkę, zioła. Według dawnych receptur ser swojski koryciński w specjalnych formach, natarty solą, winien był leżakować w piwnicy w żytniej słomie przez kilka tygodni. Dziś nie zamyka się go w piwnicy a w dojrzewalniach.

Urszula Arter

Fot. arch. producenta