Miodowy imperator

Imperator Puszczy jest słodki, ale nie przesadnie. Najpopularniejszy jest ten jabłkowo-gruszkowy z nutą trawy żubrowej i kwiatu lipy. Nowością – aroniowy z ziołami w typie wermutu. Za tymi smakami, zamkniętymi w butelce ze stosowną banderolą, stoi pan Dawid. Z wykształcenia - mgr teledetekcji.

- Te studia na wydziale geografii i studiów regionalnych w Warszawie, niestety, w niczym się w mojej obecnej pracy nie przydały – śmieje się pan Dawid Olesiuk. – Ale w liceum byłem na profilu biologiczno-chemicznym, więc trochę bliżej – wyjaśnia właściciel Miodosytni Podlaskiej we wsi Saki, k. Kleszczel.

Najlepszy z antonówką

1 maja 2011 to oficjalna data rozpoczęcia działalności miodosytniczej przez Dawida Olesiuka. Prosto i szybko nie było, bo aby móc produkować miód pitny, trzeba przejść stosowne procedury związane z produkcją i sprzedażą alkoholu.

- Winiarze mają łatwiej, zwłaszcza ci, którzy produkują wino z własnych upraw winorośli. Miodosytnicy trochę przespali sprawę, bo choć są objęci tą samą tzw. ustawą winiarską, to bez założenia działalności gospodarczej miodu produkować nie mogą.  A winiarze do określonej ilości mogą – wyjaśnia. – Ale nie narzekam, pół roku to trwało, ale się udało.

I to najważniejsze, bo o produkcji miodu pitnego pan Dawid myślał przez wiele lat. W domu rodzice nastawiali wina owocowe, ale też takie z własnych, rosnących przy domu  winorośli. Pan Dawid też próbował, z tym że zamiast cukrem, dosładzał domowe napitki miodem .

-Tata po przejściu na emeryturę założył pasiekę. Mieliśmy i mamy do dziś sad ze starymi odmianami jabłek: antonówki, kronselki. Z tych własnych produktów, czyli z jabłek i naszego miodu zrobiłem swój pierwszy nastaw – wspomina pan Dawid. – I wielu mówi, że to był mój najlepszy miód pitny!

Jednak zanim doszło do regularnej produkcji miodu pitnego w Sakach, pan Dawid wyruszył na wspomniane  już studia. - Ale przez cały czas męczyłem rodziców, by się wzięli za ten miód – opowiada. – Nie chcieli. To skończyłem studia i sam się za to zabrałem.

Kompendium z XIX wieku

W Sakach powstają miody owocowe tzw. trójniaki, czyli składające się z jednej części miodu i dwóch części soku owocowego.  Nie są zbyt słodkie, raczej oscylują w granicach półsłodkich win. Nie są też sycone, czyli podgrzewane przed fermentacja, a w naturalny sposób, bez pośpiechu dojrzewają, leżakując odpowiednią ilość czasu.

- Nie jest to łatwa produkcja, trzeba się wiele nauczyć, przydaje się zarówno wiedza pszczelarska, jak i winiarska – wyjaśnia Dawid Olesiuk, który skończył specjalistyczne kursy w Technikum Pszczelarskim w Pszczelej Woli. – Moim głównym źródłem wiedzy była, znana wielu miodosytnikom, książka autorstwa Teofila Ciesielskiego o sztuce przerabiania miodu. To rzecz z końca XIX wieku, ale po nim chyba nikt lepszej nie napisał.

Pan Dawid śledzi także rozmaite fora internetowe, portale poświęcone wiedzy pszczelarskiej i winiarskiej, publikacje o miodosytnictwie.

- Nic jednak nie zastąpi praktyki, doświadczenia, trzeba próbować i uczyć się cały czas – podkreśla. – Ja to robię 10 lat i uważam, że to dopiero 10 lat!

Znakomity balans składników

 Miody pana Dawida zyskały już jednak uznanie na wielu targach, konkursach, w tym m.in. zdobyły słynną kulinarną „Perłę” w ogólnopolskim konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” w 2018 r. ; a w 2017 r. na ogólnopolskim IX Konkursie Polskich Win i Cydrów  Enoexpo – miód pitny „Imperator Puszczy” trójniak jabłkowo-gruszkowy o smaku i aromacie trawy żubrowej i kwiatu lipy zdobył złoty medal.

A tak o nim pisze recenzent z portalu poświęconego miodowym trunkom - miodpitny.com:

„W zapachu czuć genialny aromat kwiatu lipy. W smaku bardzo świeży, znakomicie zharmonizowany, umiarkowanie słodki, delikatnie winny, ubogacony lipą. Znakomicie wyważony (…) Dzięki tej lipie okazał się najlepszym z "Imperatorów". Znakomity balans składników.”

Ów trójniak jabłkowo-gruszkowy to najpopularniejszy trunek Miodosytni Podlaskiej.

- U mnie w domu jest najbardziej lubiany, ale i klienci najczęściej o niego pytają – wyjaśnia pan Dawid. – Ale mam także w asortymencie „Imperatora” agrestowego z czarnym bzem; jabłkowo-aroniowego, aroniowego z ziołami w typie wermutu – zachęca.

Nisza do odkrycia

Do produkcji swoich miodów pan Dawid używa miodu nektarowego, naturalnego oraz soku z rozmaitych owoców: jabłek, gruszek, aronii, czarnej porzeczki, agrestu - od lokalnych rolników.

- Mam swój sad i jeśli jest tam owocowanie, to oczywiście korzystam, bo nasze stare odmiany, przede wszystkim kwaśna antonówka, świetnie się ze słodyczą miodu uzupełniają – wyjaśnia Dawid Olesiuk. – Jednak, gdy sezon kiepski, to kupuje soki z owoców od lokalnych rolników z tłoczni pod Białymstokiem, albo w Sarnakach [ Samo Jabłko w Klimczycach – piszemy o nich TU-  dop. red.].

Głównym punktem sprzedaży miodów pana Dawida jest Białowieża. Tam przy trakcie prowadzącym do rezerwatu żubrów jest stoisko miodosytni. Oprócz tego miody pitne z Sak można też kupić w lokalnych restauracjach, na targach i jarmarkach a od niedawna także w sklepie internetowym

- Uruchomiłem go na początku pandemii, powoli sprzedaż tam się rozwija – mówi pan Dawid. – Miody były w Polsce kiedyś bardzo lubiane, dziś ten rynek jest wciąż niszowy, ale zyskuje na popularności. Co mnie, oczywiście, cieszy bo dzięki temu zyskuje klientów.