Ciastka od Gąski

Siedlisko u Gąski w Idźkach-Wykno gwarantuje spokój, ciszę i pyszne jedzenie przyrządzane przez gospodynię. Anna Gąsowska przyjmuje gości nie jak w pensjonacie, a w rodzinnym domu. – Bo to jest mój dom, moje miejsce na ziemi – przekonuje z uśmiechem.

Droga, która zaprowadziła panią Annę do siedliska w Idźkach-Wykno nie była prosta. Raczej kręta a na pewno wyboista. Efektem jest jednak miejsce przepełnione domową atmosferą. Ciepłem i zapachem potraw płynącym z kuchni bądź kominka w salonie, mruczeniem kotów, wyciszeniem i tajemnicami zawartymi w książkach, których tu pod dostatkiem. Na podwórku gości wita radosny pies, a zza płotu dobiega gęganie gęsi i kaczek. Chętni mogą też się zaznajomić się parą królików uratowanych przed brytfanną.

- To miejsce, jeszcze kiedyś z moim mężem, tworzyliśmy dla siebie jako swój drugi dom. Dziś jest ukochanym siedliskiem, moim domem. I tych, którzy szukają ciszy, spokoju i wytchnienia – zaprasza w swoje progi pani Anna.

Spokój za biurkiem prezesa

Siedlisko u Gąski miało być i jest spełnieniem marzeń pani Anny. Jak wspomina – jej najpiękniejsze chwile zapisane w pamięci, to wakacje spędzane na wsi.

- A przecież w naszym umyśle najsilniej zapisuje się to, co nas ukształtowało w dzieciństwie – podkreśla pani Anna. – I to, że urodziłam się i mieszkałam przez wiele lat w mieście, w Łapach, czy Białymstoku, nie wymazało tego marzenia. Bardzo chciałam mieć dom na wsi.

Miał być blisko Łap, ówczesnego miejsca zamieszkania pani Anny i jej rodziny, ale też w okolicy gminy Sokoły, bo stąd pochodzi tata Anny Gąsowskiej.

- I mąż w 2007 r. kupił tu posesję, kompletną ruinę. Marzył nam się drewniany podlaski domek, ale okazało się, że ten znajdujący się tu, nie nadaję się nawet do remontu. Ale w obejściu była obora – opowiada pani Anna. – A tam gdzie były krowy, według ludowych opowieści, jest ponoć dobra energia, dlatego przerobiliśmy oborę.

Siedlisko było przeznaczone pod potrzeby rodziny pani Anny. Co widać do dziś w pokojach dla gości i co daje temu miejscu specyficzny, domowy klimat. Można bowiem przenocować w gabinecie sołtysa z obszernym, prezesowskim biurkiem i biblioteką na ścianie; albo w romantycznej alkowie gospodyni. Nawet łazienki są tzw. domowe, bo wykończone nie w stylu hotelowym, a dopasowanym do gustu właścicieli: dopieszczone w każdym szczególe od kształtu baterii, po wstążki na zwiniętych w rulony ręcznikach. W kuchni - ze stołem wspólnym dla wszystkich - na parapetach stoją słoje z kiszonkami, przetworami, blaty zdobią ceramiczne gęsi i szydełkowe serwety.

- Sporo mam tych drobiazgów, sporo szczegółów, które tworzą piękno i klimat. Dlatego też, żeby to w spokoju przetrwało i żeby ów spokój zagwarantować wszystkim, nie przyjmuję gości z dziećmi. To moja decyzja, akceptowana z radością przez wielu, którzy tu przyjeżdżają – wyjaśnia pani Anna, rozkładając na stole talerze.

Resortowe ciastka ze skwarkami

Pani Anna samodzielnie przygotowuje swoim gościom posiłki: domowe, tradycyjne, z użyciem warzyw z własnego ogrodu i produktów od lokalnych rolników. Jednak jej sztandarowym produktem są wypieki, a zwłaszcza "Podlaskie ciastka ze skwarkami", które w 2024 r. zarejestrowała na Liście Produktów Tradycyjnych Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako tradycyjny produkt województwa podlaskiego.

 - To ciastka kruche, kręcone przez maszynkę do mielenia mięsa z użyciem specjalnych nakładek - wyjaśnia. - Charakterystycznym dla Podlaskiego jest to, że aby nie marnować nic w domu i gospodarstwie, to zamiast masła czy oleju, do tych ciastek dodawało się skwarki, też przemielone przez maszynkę.

Zapach i smak skwarek jest wyraźnie wyczuwalny w wypiekach pani Anny. Podlaskie ciastka ze skwarkami mają charakterystyczny lekko słonawy smak.

- Zawsze wzbudzają emocje - zdradza właścicielka siedliska. - Każdy, kto choć raz jadł je w dzieciństwie, od razu sobie przypomina ten czas. Śmieje się czasem, że te moje ciastka gwarantują podróż w czasie.

Ciastka pani Ani wędrują razem z nią po rozmaitych jarmarkach, targach, wystawach. Regularnie dostarcza je do sklepów z lokalną żywnością. Odbiorcami są też pracownicy stołecznych i wojewódzkich urzędów, z krótymi pani Ania spotyka się na cyklicznych jarmarkach w Białymstoku i Warszawie.

- Prowadze sprzedaż stacjonarną, wysyłkową. Można zamówić u mnie ciastka do sklepu, indywidualnie, na prezent. Są ładnie zapakowane, mają długą datę przydatności do spożycia i gwarantują przywołanie wspomnień - zachęca.

Pani Anna swoje wyroby oferuje też podczas organizowanych nieopodal, bo w miejscowości Sokoły, centrum wystawienniczym na okazjonalnych imprezach targowych, a także u siebie w siedlisku podczas przedświątecznych jarmarków skupiających zaprzyjaźnionych gospodarzy i twórców rękodzieła.

Wierszem o kartaczach

Prowadzenie siedliska wymaga pracy całodobowej, siedem dni w tygodniu. Jednak pani Anna nie żałuje podjętej przed laty decyzji.

- Wreszcie wiodę proste życie, które dla mnie oznacza, że plany i zasady, którymi się kieruję są proste na tyle, że nie komplikują mi życia, lecz je wspierają. Zajmuję się już tylko tym co jest dla mnie najlepsze - podsumowuje.

A jak Siedlisko u Gąski opisują jego goście? Np. wierszem:

„(…)

Nasza gospodyni tak świetnie gotuje

W kuchni prawdziwych cudów dokonuje

Jej pyszne zupy i z mięsem pierogi

Znikają ze stołu choćby miały nogi

Aa słynne kartacze, czy chałki pieczone

Długo w pamięci pozostają one

Przy chlebie wiejskim klosze z ciastem stoją

 Wszystkie te przysmaki podniebienia koją.

(…)”

sł : Jarosław Kulesza