Pasieka z kolonii Boćki

Stanisław Derehajło swoją przygodę z pszczelarstwem rozpoczął ponad 30 lat temu. – Dziadek ze strony mojej mamy był pszczelarzem. Mój ojciec z kolei miał w latach siedemdziesiątych pierwszą w regionie firmę cateringową i z pszczołami nie miał do czynienia – wspomina Stanisław Derehajło.

 Pan Stanisław opowiada o tym, jak się zaczęła jego praca z pszczołami.
– W 1990 roku Józef Kobeszko, doradca rolny z ośrodka doradztwa rolniczego w Białymstoku, zajmował się pszczelarstwem. Wiózł cztery ule i nie miał ich gdzie postawić. Wjechał do mnie do szkoły rolniczej, bo byłem wtedy w trzeciej klasie technikum rolniczego, i oświadczył: „Drogi Stanisławie, postawiłem cztery ule u ciebie”. Nie miałem pojęcia, jak się nimi zająć. Mogę jednak stwierdzić, że najlepiej wrzucić na głęboką wodę i popływać, wtedy człowiek się nauczy – śmieje się pan Derehajło, wspominając tamte wydarzenia.

Pod skrzydłami księdza Henryka

– W tamtym czasie moim nauczycielem religii był ksiądz Henryk Kosz, który był też pasjonatem pszczelarstwa. Pod jego skrzydłami zacząłem się uczyć. Najpierw zajrzenie do ula, pierwsze kręcenie i słuchanie opowieści o pszczołach – opowiada pan Stanisław.
Pierwsze trzy lata były dość trudne, bo młody pszczelarz musiał się wiele nauczyć. – Później już wkręcałem się coraz bardziej, rozbudowałem pasiekę, dostawiałem nowe ule – dodaje pan Derehajło.
Następnie pan Stanisław ukończył kurs na mistrza pszczelarstwa w Pszczelej Woli. Swoją wiedzę cały czas poszerza i uczy innych. – Przy mojej pasiece uczy się zawsze kilka osób, pomagają mi również w pracowni – dodaje.

Matka nadaje ton

Stanisław Derehajło hoduje pszczoły rasy kraińskiej. Pasiekę prowadzi na ulach dadanta, korpusowych. Zajmuje się także produkcją rodzin pszczelich. Obecnie gospodaruje na pasiekach przewoźnych. – Trzy lata temu musiałem pszczoły zabrać spod domu, bo jedna z moich córek dostała dość silnego uczulenia na jad pszczeli – wyjaśnia pan Stanisław. Jednak z pszczół nie zrezygnował. Wozi je na pozytki: rzepak, także grykę. Produkuje miód, pyłek pszczeli, pierzgę i wosk.

Pszczoły traktuje jak drugą rodzinę. Uczą go spokoju i cierpliwości. – Denerwują się, gdy podchodzi się do nich „po kieliszku” lub gdy się jest zdenerwowanym. Szybko nauczą pokory i uspokoją takiego nerwusa – śmieje się pszczelarz. – Trzeba też wiedzieć, jak ustawić pasiekę, żeby nie stała na cieku wodnym. Bardzo ważna jest właściwa wentylacja w ulu, dzięki której pszczoły są spokojne. Ich zachowania zależą też od pogody. Przed burzą nie polecam zaglądania do nich – dodaje pan Derehajło. – Wiele zależy od matki, bo to ona nadaje ton genetyczny całej rodzinie. Jak u ludzi – podkreśla.

 Lider w konsorcjum

Miejscem stacjonowania mobilnej pasieki jest Kolonia Boćki. Tutaj też pan Derehajło ma pracownię. W Boćkach także powstało rolnicze konsorcjum. Pan Stanisław namówił kilku znajomych rolników, by założyć grupę do współpracy.
– W ten sposób powstało konsorcjum rolne „AgroBoćki”, którego jestem liderem. Złożyliśmy wniosek i otrzymaliśmy pieniądze na przebudowę budynku na profesjonalną pracownię pszczelarską i suszarnię ziół. Właśnie trwają ostatnie prace wykończeniowe – opowiada z pasją Stanisław Derehajło [w 2022 r. – dop. red.]. – Dysponujemy wszystkimi urządzeniami, jakie są potrzebne do prowadzenia produkcji pszczelej: miodarką, młynkiem do pierzgi, wialnią do pyłku, suszarnią, dekrystalizatorem z kremownicą. Mamy też chłodnię, gdzie przechowujemy ramki z woszczyną – mówi z dumą pan Stanisław.