Lipiec z puszczy

– Pasiekę mamy od 1997 roku. To była pasja mojego męża, jego rodzice mieli pszczoły – opowiada o początkach pasieki pani Ludmiła. – Mąż dostał pracę w miejscu, gdzie miał kawałek deputatu w środku Puszczy Białowieskiej. Postanowił kupić ul i w 1994 bądź 1995 zaczęliśmy od jednego czy dwóch uli. Później uli przybywało i tak się zaczęło. W pewnym momencie mnie to też wciągnęło – dodaje pani Nesteruk.

Pasieka państwa Nesteruków obecnie liczy 75 pszczelich rodzin. – Mamy pszczoły kilku ras. Co roku wprowadzamy nowe matki, zmieniamy, kupujemy od nowych hodowców. Zawsze staramy się mieć takie, które w naszych warunkach zimują lepiej, są odporniejsze na choroby – opowiada pani Ludmiła.

Część pasieki jest ustawiona w Czerlonce, w Puszczy Białowieskiej. – Część uli na wiosnę trzymamy w Hajnówce, na obrzeżach, bo pszczoły szybciej dochodzą do siebie, ponieważ są tu pożytki, a w lesie są one dopiero w połowie czerwca – mówi pszczelarka. – Tu kwitną sady i inne wiosenne rośliny. Czasami przewozimy ule, na przykład na lipę. Pszczoły zasięgiem swego lotu korzystają z czystych ekologicznie pożytków.

– Sprzedajemy tylko miody. Mamy miód leśny malinowy, spadziowy, mniszkowy i rzepakowy. Od kilku lat mąż sieje grykę, więc mamy także miód gryczany – dodaje pani Ludmiła. - Ale naszym hitem jest „Lipiec białowieski”. Należymy do Stowarzyszenia Pszczelarzy Puszczy Białowieskiej, które zrzesza jego producentów, a jest ich ośmiu, w tym my. „Lipiec białowieski” jest pozyskiwany m.in. z lipy drobnolistnej, która rośnie w puszczy – mówi pani Nesteruk.

Miód ten od 2005 r. jest wpisany na listę produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Występuje w dwóch postaciach – płynnej (patoka) i stałej (krupiec). Jest to miód nektarowy lipowy, spadziowy ze spadzi iglastej oraz spadziowy ze spadzi liściastej. Miód nektarowy lipowy charakteryzuje się bardzo jasną barwą, poprzez nieco ciemniejszą aż do bursztynowej z zielonkawym odcieniem – w zależności od domieszki spadzi, która występuje w okresie kwitnięcia lipy. Miód spadziowy ze spadzi iglastej ma ciemną, brązową barwę z zielonkawym odcieniem. Charakteryzuje go długi czas krystalizacji (2-3 miesiące) oraz łagodny, mało słodki, żywiczny smak. Miód ze spadzi liściastej ma barwę jasnobeżową, herbacianą i korzenny zapach.

Państwo Nesterukowie od dwóch lat współpracują z Podlaskim Urzędem Marszałkowskim w zakresie promocji „Miodu podlaskiego”. – Urząd dostarcza nam etykiety i zakrętki, co pomaga promować nasze miody – stwierdza z zadowoleniem pszczelarka.

– Miodu najwięcej sprzedajemy u siebie w domu. Wysyłamy go też za pośrednictwem paczkomatów, jeśli ktoś zadzwoni i zamówi – informuje pani Ludmiła. – Trochę się martwimy, bo dużo miodu kupowali turyści. A od ubiegłej jesieni (2021 – dop. red.) jest ich mniej. Teraz też jest dość słabo ze sprzedażą z uwagi na zamknięcie strefy przygranicznej (tekst powstał w czerwcu 2022, przed otwarciej strefy – dop. red.). Mamy jednak nadzieję, że wszystko wróci do normy – podsumowuje pszczelarka.