Domowe sękacze Marzeny

Pierwsze ciasto Marzena Karawiecka upiekła w podstawówce. To był prosty „murzynek”, ale na tyle dobry, że kolejne jego odsłony sprzedawała koleżankom i kolegom po kawałku. – Pierwsze pieniądze zarobione na cukiernictwie – śmieje się Pani Marzena wspominając czas dzieciństwa.

Potem już pieczenie ciast, a zwłaszcza słynnych sękaczy odbywało się pod czujnym okiem babci Anieli. - Babcia ma blisko 90 lat, całe życie piekła sękacze, z czego większość lat w sposób tradycyjny nad ogniem – opowiada Pani Marzena. – Ja to zrobiłam tylko raz i dziękuję, że ktoś, kiedyś wymyślił prąd – śmieje się. - Ale po babci mam jeden piec elektryczny do sękaczy, nie grzeje już, jak kiedyś, ale mam do niego sentyment.

Piec, czy inaczej mówiąc grzałka z wałkami do pieczenia sękaczy u każdego z producentów słynnych ciast oblewanych kolejnymi warstwami ciasta – jest inna. Podobnie, jak różne są podejścia do ich produkcji i składu. Pani Marzena jest zdecydowaną tradycjonalistką.

– Żadnej margaryny, masła roślinnego czy proszku do pieczenia! To nie sękacze, tylko jakieś baby z rożna! – denerwuje się, gdy mówimy o sękaczach powszechnie dostępnych na rynku. - Sękacz powinien być pulchny tylko dzięki pianie z białek, a nie spulchniaczom. Na tym polega jego wyjątkowość i smak. To zasługa dużej liczby jajek, porządnej mąki, prawdziwego masła i śmietany. A nie gotowych mieszanek w workach, do których trzeba tylko dodać wody i gotowe! – mówi i wyjaśnia od razu, że z propozycji „gotowców” od rozmaitych firm nie korzystała i nie korzysta. – Co prawda robiłam przez kilka lat sękacze na margarynie, aby klienci mieli wybór cenowy. W ubiegłym 2019 roku zrezygnowałam jednak całkowicie z margaryny. Klienci odczuli różnice w smaku i na pewno zostaniemy przy maśle śmietankowym – zapewnia.

Przywiązanie do tradycji i dziedzictwa babci Aliny wpłynęło także na staranność w doborze produktów. Pani Marzena do wyrobu swoich wypieków stosuje mąkę i nabiał z naszego regionu.

– Mąkę mam z młyna w pod augustowskich Mazurkach [piszemy o nim tu - link do wewnętrznej strony – dop. red.] Do sękaczy najlepsza jest ich tortowa typ 450 – poleca. -  Nabiał kupuje w lokalnych hurtowniach, najczęściej od znanych, podlaskich zakładów mleczarskich. Mam też miód od sejneńskiego pszczelarza Krzysztofa Przeborowskiego [piszemy o nim tu – link do wewnętrznej strony - dop. red.] A jabłka do szarlotek są z mojego sadu, bo jestem także rolnikiem sadownikiem – śmieje się Pani Marzena. A upieczona rano wielka blacha szarlotki z kruszonką znika właśnie w samochodzie klientki.

Bo u Pani Marzeny w zakładzie przy ul. ul. Powstańców Sejneńskich 3 kupić można nie tylko sękacze, ale też słodkie, drożdżowe bułki, sezonowe ciasta (np. szarlotkę), a także chleb.

- Pieczemy chleb żytni, wieloziarnisty na zakwasie z odrobiną miodu. Po wyrobieniu ciasta odstawiam je w blaszce na 12 godzin, po tym czasie dopiero trafia do pieca – zdradza w skrócie przepis Pani Marzena. – Mój chleb jest ciężki, treściwy i świeży przez kilka dni.

Tekst i fot.: Urszula Arter, Podlaskie Centrum Produktu Lokalnego