Smaki Suwalszczyzny "Pod Jelonkiem"

Szefową, mistrzynią kuchni i duszą Restauracji „Pod Jelonkiem” jest jej właścicielka Maria Juśkiewicz. Kobieta-wulkan, która nikogo głodnego nie wypuści ze swojej restauracji - za nic! I nie ma się jej co sprzeciwiać, Pani Maria ma żelazne zasady.

- Moja kuchnia jest tradycyjna. Jest stąd, nie jest oszukana, a prawdziwa – oznajmia pani Maria i od razu wyjaśnia. – Nie uznaję innych przypraw, niż te podstawowe: sól, pieprz, czosnek, ziele angielskie, liść laurowy, czosnek niedźwiedzi. Synowie czasem mi podrzucają jakieś mieszanki, ale je chowam – zdradza, a siedzący obok syn Jan kiwa głową z rezygnacją. – Nic nie poradzę, lubię naturalne. Ja taka jestem i moja kuchnia też – oświadcza dumnie.

Restauracja „Pod Jelonkiem” jest jedną z najstarszych w okolicy. Początkowo należała do GS-u i zbudowali ją mieszkańcy w ramach tzw. „czynu społecznego”. Potem była wielokrotnie przebudowywana i powiększana. Jedno jest w niej niezmienne od początku: pani Maria i jej kuchnia.

- Stawiamy od lat na kuchnię regionalną z Suwalszczyzny. Korzystamy z produktów od miejscowych rolników, pszczelarzy, rybaków, piekarzy – opowiada Jan Juśkiewicz. – Gust klientów się zmienia i zauważalny jest trend powrotu do kuchni lokalnych. Coraz większą popularnością cieszą się ryby i to jeziorne, nie tylko popularny pstrąg czy łosoś.  Mamy je w karcie na stałe, w różnych odsłonach, ale też codziennie oferujemy rybę świeżą z patelni.

Ryby pan Jan kupuje z pobliskiego gospodarstwa rybackiego: stynkę, węgorza, sandacza, sieje, sielawę, nawet okonia. W restauracji można je zjeść w różnej formie: smażone, pieczone, wędzone, w zupie a nawet zaopatrzyć się w nie na wynos: w słoiku. - Wprowadziliśmy klasyczne słoiki-weki dla tych, którzy trochę naszego smaku chcą zabrać ze sobą do domu – wyjaśnia Jan Juśkiewicz i prezentuje przeszkloną witrynę stojącą na sali restauracyjnej. A w niej słoiki ze stynką [ wpisaną w 2021 r. na ministerialną Listę Produktów Tradycyjnych - dop.red.] czy węgorzem w occie, ale też smalczyk i wielkie słoje z zapeklowanym mięsem i golonką. - Oprócz ryb mamy też duży wybór dań mięsnych, polecamy zwłaszcza dziczyznę. Jednym z najpopularniejszych u nas dań są oczywiście kartacze, ale z nadzieniem z jelenia – zachęca pan Jan. – To o nie najczęściej pytają turyści, bo Suwalszczyzna to przecież kartacze i ryby.

Obok witryny ze słoikami pyszni się drewniany, duży kredens wypełniony po brzegi: sękaczami i mrowiskami , butelkami z olejem, słoikami z miodem i pierzgą. To wyroby regionalnych producentów z Suwalszczyzny a ich wystawienie do sprzedaży w restauracyjnym kredensie – to pomysł pana Jana.

- Trzeba dbać o to, co jest regionalne, chwalić się i pokazywać, by nie poszło w zapomnienie. Klientom się to podoba. Są na Suwalszczyźnie i chcą posmakować tego, co jest stąd – opowiada pan Jan. - Dlatego mam miody z Sejneńszczyzny od Pana Krzysztofa [ link wewnętrzny - pasieka Krzysztofa Przeborowskiego - dop.red.], sękacze od lokalnej producentki, oleje z niewielkiej tłoczni w Suwałkach.

Pan Jan opowiada nam o lokalnych produktach, a pani Maria gotuje. Tym razem zupę z letniej już karty restauracji: z pokrzywy. 

– Mam ją tuż obok, rośnie przy restauracji. Trzeba zerwać młode łodygi, poszatkować i wrzucić na wywar warzywny – mówi krojąc pokrzywę. – Podaję ją z jajkiem na twardo i śmietaną. Nie miksuję! – zastrzega. – Człowiek po to ma zęby, aby sobie poradzić z zieleniną. Zresztą u mnie musi być widać, co jest na talerzu i co się je. Sama prawda ma być!

Tekst i fot.: Urszula Arter, Podlaskie Centrum Produktu Lokalnego