Smaki z Tatarskiej Jurty

Tatarska Jurta (znajdująca się na turystycznym - link do strony: Szlaku Tatarskim) prowadzona przez Dżennetę i Mirosława Bogdanowiczów to miejsce niezwykle popularne i znane z dobrej kuchni nie tylko w regionie, ale i kraju. Właścicielka smakowitego miejsca zdobyła wiele tytułów mistrzowskich na rozmaitych konkursach (w tym m.in. Podlaską Markę i laur konkursu Nasze Kulinarne Dziedzictwo).

Od ponad 17 lat w Kruszynianach - z sukcesem - zdobywa serca, a przede wszystkim żołądki gości z kraju i świata. Jednym z nich był nawet brytyjski książe Karol, który w 2010 r. odwiedził Kruszyniany wraz ze swą małżonką Camillą Parker Bowles. Brytyjski książę przebywał wtedy w Polsce, aby spotkać się z prezydentem Lechem Kaczyńskim.

- Spróbował u nas piereczekawnika i pieremiacza - mówiła wówczas mediom właścicielka Tatarskiej Jurty. Cóż to za nazwy?

Obie dotyczą tatarskiech pierogów: pieremiacze to pierogi mniejsze, smażone w głębokim tłuszczu bądź pieczone. A pierekaczewnik to duży pieróg z ciasta makaronowego, które dzieli się na kilka części a każdą z nich cieniutko rozwałkowuje. Płaty smaruje się z obu stron roztopionym masłem i przekłada nadzieniem, które może być słodkie np. z twarogu lub mięsno - warzywne. Wszystko razem zwija się w rulon i formuje na kształt muszli ślimaka. To tatarskie danie świąteczne, pracochłonne i niełatwe do przygotowania. Za to na tyle oryginalne i związane z tatarską kulturą kulinarną, iż Dżenneta Bogdanowicz postanowiła zawalczyć o unijny certyfkat Gwarantowanej Tradycyjnej Specjalności. I się udało! Pierekaczewnik w 2009 r. był pierwszym produktem z Podlasia z tym unijnym oznaczeniem. Jest obecnie produktem prawnie chronionym w Unii Europejskiej a wytarzać go można jedynie według przypisanej mu receptury. Jest także wpisany na ministerialną Listę Produktów Tradycyjnych.

- Kuchnia tatarska to kuchnia zróżnicowana, ale świetnie dostowująca się do warunków - mówiła w jednym z szeregu wywiadów Dżenneta Bogdanowicz. -  Kiedy Tatarzy prowadzili życie koczownicze, potrawy był jednogarnkowe, mięso smażone na ogniu. Stąd choćby szaszłyki czy kebaby - wyjaśnia. - Z kolei, gdy już zamieszkali w domach pojawiły się rozmaite pierogi: peremiacze, kibiny, manty, kartoflaniki, czy czebureki, które choć popularne na Ukrainie, to są potrawą Tatarów krymskich.

  Także zioła, czy przyprawy nie były i nie są specjalnie wymyślne. - Zawsze brało się to, co było pod ręką, kiedyś na stepie, teraz w ogrodzie - mówi właścicielka Tatarskiej Jurty. - I co najważniejsze: w naszej kuchni nie ma wieprzowiny. Jest za to jagnięcina, baranina, wołowina, kiedyś królowała gęsina. Jednym z moich ulubionych mięsnych dań jest trybuszok: żołądek barani nadziewany pokrojonym mięsem, ziemniakami i cebulą, a następnie pieczony. 

W tatarskiej kuchni nie brakuje również słodyczy. To zarówno ciasteczka czak-czaki oblane miodem, listkowiec - wielowarstwowe ciasto z serem, bądź z makiem, czy drożdżowe bułki z rozmaitymi nadzieniami. - Każda tatarska gospodyni musi umieć zrobić ciasto drożdżowe - podkreśla Dżenneta Bogdanowicz.   

Potrawy tatarskiej kuchni przez lata można było kosztować w drewnianym budynku Tatarskiej Jurty w Kruszynianach. W maju 2018 r. całe gospodarstwo strawił pożar. Bogdanowiczowie się jednak nie poddali. Jeszcze tego samego dnia na sąsiadującym z nimi terenie Gminy Muzułańskiej rozstawili stół, wyciągnęli ocalałe kotły i garnki i rozpoczęli gotowanie. - Przyjechało wtedy mnóstwo ludzi, by nam pomóc w czyszczeniu, tego co ocalało, by nas wesprzeć, być z nami - wspomina Dżenetta Bogdanowicz i powtarza. - Ta historia, która była dla nas tragedią, pokazała nam, jak wielu mamy prawdziwych przyjaciół; ludzi, którzy nas wspierają, pomagają, organizują zbiórki pieniędzy. Piszą do nas, że musimy koniecznie się odbudować. I odbudowa trwa.

fot. FB/Tatarska Jurta